my:snippets ~Fushimi Niki~ Perfekcjonista

Takie tam małe coś, ktoś o niego prosił. Jestem pewna, że zgodnie z zapowiedzią, nasza Nikola (Yukiś, specjalnie to było x"D) jeszcze się pojawi. :3

Super...
Dzięki, miła osobo, za zamówienie tego pana. A btw shota to co innego niż dziecko. 

my:snippets ~Fushimi Niki~

Perfekcjonista

- Wyglądasz... - na tym zakończył się mój komentarz odnośnie tego, co reprezentował sobą Niki. Wszelkie słowa uwięzły w gardle, tak mi dopomóż bór. W każdym bądź razie, moja reakcja nie wynikała z zachwytu, wskutek którego miałabym zaniemówić z wrażenia. - No, wyglądasz. - pokiwałam w końcu głową, pragnąc zapaść się pod ziemię.

- Wyglądam? No co ty powiesz. - potrząsnął swoimi łańcuchami i wyszczerzył się dziwnie. Ale kurde, wody kolońskiej to chyba wylał na siebie pół litra.

Wolałam nie pytać, o co tym razem chodzi. Człowiek siedzący obok zwany Fushimi Niki powinien mieć w rejestrze wpisane jako miejsce urodzenia Inny Wymiar. 

- Mniejsza z tym. Chciałeś coś konkretnego? - zastukałam paznokciami o ladę.

- Taak. Mój ulubiony żel do włosów, a cóżby innego. - przeczesał palcami swą nienaganną fryzurę.

- Taak. Mój ulubiony żel do włosów, a cóżby innego. - przeczesał palcami swą nienaganną fryzurę.

- Taa... - chrząknęłam, powstrzymując śmiech. Sięgnęłam na półkę i podałam rzeczony przedmiot. Jednak kiedy okrągłe opakowanie stuknęło o szklane podłoże, nie dałam już rady dłużej i zarechotałam dziko, aż dziewczynie w dziale z czasopismami gazeta wypadła z ręki, a ona sama wzdrygnęła się, spoglądając na nas z przerażeniem w oczach. Kilka sekund później już jej nie było.

- Coś cię bawi? - wyszczerz faceta zmienił się w nieprzyjemny grymas. Chwycił żel jak najcenniejszy skarb. Chyba był gotów mnie zabić, ale co z tego?

- A co, może mam płakać całe życie. - Ech, przez takie nastawienie od razu się wszystkiego odechciewa. Ale, jakby nie patrzeć, chcąc nie chcąc, nawet go lubiłam. Bywał zabawny, można się było pośmiać. Albo i nie, zależy jak na to patrzeć. - A w ogóle proszę nie być tak hej do przodu. Money. - potarłam sugestywnie palcami.

- Masz, masz. - rzucił mi na ladę garść monet z nienagannego skórzanego portfela.

19:55

Ja

- ... - westchnęłam głęboko, próbując okiełznać tkwiące wewnątrz nasienie zła, które właśnie podsuwało mi pierdyliard sposobów na uświadomienie Nikiemu... Borze, o czym my w ogóle mówimy. Zanim się obejrzałam, zabrałam się za liczenie bilonu. Coraz częściej przyłapywałam się na tym, iż wcale nie miałam mu za złe, że praktycznie zawsze przychodził z drobniakami. A jeśli nawet, gniew prędko ustępował miejsca rozbawieniu, tak jak i teraz. Nucąc wesolutko, wyliczyłam co trzeba. - O proszę. Nawet zostało ci reszty. - wysunęłam dwa pieniążki w jego stronę, siląc się na powagę.

- Dzięki. - schował je perfekcyjnym ruchem i znów przeczesał włosy. - Masz dla mnie coś w promocji?

- Mogę zaproponować... - sięgnęłam pod ladę, szukając po omacku, nie mogąc jednak znaleźć tego, czego chciałam. - Momencik~ - zanurkowałam, przeczesując niedostępne (i całe szczęście) dla niepowołanych oczu zakazane terytoria. W końcu udało mi się go wyłowić. - Oł. - wymsknęło mi się, kiedy okazało się, jak bardzo był zakurzony. Z niewinnym uśmieszkiem otarłam go nieco, a następnie położyłam na ladzie. - Proszę. Jedyny w swoim rodzaju grzebyk. Idealny do... - odchrząknęłam, tłumiąc chichot - czesania. Myślę, że sprawdzi się razem z żelem.

Zmierzył go lodowatym wzrokiem, poczym wziął i bez słowa schował do kieszeni.

- Dzięki.

Wyglądał, jakby zamierzał mnie zamordować. Powinnam się bać? W sumie zawsze tak patrzył.

- Nie znasz się na żartach. - wzruszyłam ramionami - Zachowaj pieniążki. Grosz do grosza, to może uzbierasz na piankę. - oświadczyłam jak najbardziej poważnie. 

(kurwa, nie mogę... tak mi dobrze

awno nie pisalam na takim luzie

czuje sie jak na haju

Po chwili uśiechnął się niepokojąco.

- Dzięki~!

Po czym odwrócił się na pięcie i wyszedł.
Wiedziałam, że i tak wróci. :3