my:snippets ~Kunikida Doppo~ Korepetycje

Nie cierpię równań kwadratowych, ale gdyby uczył mnie ich Kunikida, nie miałbym nic przeciwko.

my:snippets ~Kunikida Doppo~

Korepetycje

– Aaah, naprawdę, Naomi-chan, ja już nie wytrzymam. – jęknęła _____, przeczesując włosy palcami, po czym opadła na otwarty zeszyt. – Nic nie jarzę...

Odrabianie lekcji w pracy to nienajlepszy pomysł, ale że chwilowo nie było dla półetatowców nic do roboty, _____ i Naomi ochoczo zabrały się za to, czego uniknięcie później zawsze było na wagę złota. Poszło gładko... przynajmniej dopóki nie dotarły do matmy.

– Ja ci nie pomogę, ale czemu nie pójdziesz wreszcie do Kunikidy-san? – spytała Naomi. – Przecież on nawet teraz czasem udziela korków z matmy!

– Nie ma mowy. Na liście cech jego idealnej kobiety na pewno nie ma punktu "nie rozumie matematyki". – westchnęła _____.

– I co z tego? Faceci lubią się wykazywać, mówię ci!

– Nie zrobię tego! Nie...

Cóż, może i zrobiłaby, gdyby Kunikida nie był jej beznadziejnym zakochaniem od Dazai wie jak dawna. Nie zamierzała robić z siebie przy nim głąba na własne życzenie.

– Czego nie zrobisz? – rzucił Kunikida, który nie wiedzieć kiedy wszedł do pomieszczenia.

Obie dziewczyny podskoczyły, ale Naomi pierwsza odzyskała zimną krew.

– Och, Kunikida-san. – zaszczebiotała. – _____ ma problem z zadaniem domowym z matematyki, ale się wstydzi poprosić cię o pomoc, żebyś nie nazwał jej głupią.

– Ej – syknęła przerażona _____.

– Nigdy nie nazwałbym tak potrzebującej osoby. – blondyn poprawił okulary, jakby speszony. – Pokaż to zadanie.

Nieśmiało wręczyła mu zeszyt. Chwilę czytał jego zawartość i nagle na jego twarzy pojawiła się ulga.

– Och, czyli aż tak dużo się nie zmieniło od moich czasów. – rozpromienił się. – To tylko równania kwadratowe z parametrem.

– Tylko? Chyba aż – jęknęła _____.

– Tak, wybacz. To czego nie rozumiesz?

Kunikida przysiadł obobkprzy biurku, a dziewczynie zaczęły pocić się ręce. Teraz to na pewno nie zdoła się skupić. A ta zdrajczyni Naomi gdzieś zwiała.

– Po prostu... zawsze mi wyjdzie inny wynik niż w książce. Niby znam sposób robienia tych zadań, ale nie wiem, gdzie robię błąd. Chyba po prostu się do tego nie nadaję. – westchnęła.

– Bzdura. Jesteś mądra. Zaraz znajdę ten błąd.

Okularnik skupił się na sprawdzaniu równania, a _____ spaliła cegłę. Potem zaczął jej coś wyjaśniać, ale jego głos docierał do niej jak przez jedwabną płachtę. Bardziej skupiała się na jego głębokim brzmieniu niż na słowach, jakie wypowiadał.

– _____? _____? Słuchasz? – nagle Kunikida zmarszczył brwi.

– C-co? Och. Przepraszam. – kolejny burak na ryju. – Chyba jednak nie mogę pobierać lekcji u ciebie, Kunikida-san.

– A to czemu? – zrzedła mu mina.

– Rozpraszasz moją uwagę...

Kuikida milczał chwilę, zupeļie zbity z tropu. Wreszcie odchrząknął i poprawił okulary.

– Następne korepetycje jutro. Popracujemy nad twoją uwagą.