my:snippets ~Heiwajima Shizuo~ Posiutek

Czemu wydaje mi się, że coś tu jest nie tak? XD

Hejka, hejka~ manami pozdrawia. Z walentynkowej serii jeszcze tylko Kadota.

Jeśli kogoś interesuje etymologia tytułu, zapraszam do kierowania pytań w stronę Yuki :3

Ja? Nic nie wiem.

Jaaasne ._. Nie kłam, gadzie xD

my:snippets ~Heiwajima Shizuo~

Posiutek

Dziesiejszy dzień spędziła samotnie, włócząc się bez celu, to tu, to tam. Na początku snuła się jedynie po mieszkaniu, nawiedzając kuchnię, wąski przedsionek, ciasną łazienkę, byle nie sypialnię - marzyła tylko o tym, by walnąć się na wyrko i przespać caaaały dzień. Tym bardziej, że dzisiejsza data nie należała do jej ulubionych.

Czternasty luty. Pieprzone Walentynki.

Pieprzone serduszka, kwiatki i inne pierdoły, od których zbierało się jej na wymioty. Z roku na rok przybywało coraz więcej dziwaków naprawdę chcących świętować to gówno z ukochaną drugą połówką.

Zazwyczaj to single hejtowali Walentynki. I tu tkwił cały paradoks, gdyż ona miała kogoś bliskiego swemu sercu.

Nie no, dobra. Może trochę przesadziła. Bo przecież z Shizuo tworzyli wolny związek opierający się tylko i wyłącznie na... Załamka. Tego człowiek nie nazwałby normalnym niezobowiązującym związkiem. Ich relacja nawet nie opierała się na seksie, a przecież zazwyczaj właśnie to charakteryzowało tego rodzaju znajomości. 

Ale nie... nie wyobrażała sobie Shizuo w takim... położeniu. A już na pewno nie z nią.

To nie tak. Owszem, był przystojnym młodym mężczyzną o dość ciekawej, specyficznej wręcz naturze. Nie w tym tkwił problem _____. Tu chodziło raczej o to, w jaki sposób od zawsze traktowali siebie nawzajem. Gdyby doszło między nimi do czegoś więcej... Cóż, _____ czułaby się jak kazirodca.

A jednak. Od jakiegoś czasu ciągnęło ją doń coraz mocniej i mocniej. Jakby zarzucił jej na szyję niewidzialny sznur z pętlą i przyciągał. Z tym, że Heiwajima pozostawał całkowicie nieuświadomiony. Może to i lepiej. _____ wolała uniknąć kłopotów, jakie sama mogła stworzyć na drodze skomplikowanych wyznań czy czegoś w ten deseń.

W takim razie, powiedzcie mi, do jasnej cholery, co ja tutaj robię?!

Oddałaby Chiny Ludowe za odpowiedź na to pytanie, choć tak naprawdę doskonale ją znała, aczkolwiek nie chcąc dopuścić do siebie myśli, iż rzeczywiście przyszła tu w wiadomym celu, zwyczajnie się poddała i po prostu przywlokła tu swoje cztery litery.

Kiedy znalazła się pod okazałym budynkiem, który wcale nie przypominał "siedziby katów", czyli windykatorów [to się tak nazywa? /y], wcale nie zdziwił jej widok dwóch znajomych facetów. Jednym z nich był Shizuo, drugim jego przełożony, Tanaka Tom. Akurat wychodzili, jakby się jej spodziewali.
- Dzięki, Tom-san. Jutro przyjdę punktualnie. - blondyn nałożył na nos okulary przeciwsłoneczne gestem, który tak uwielbiała _____.
- Dobrze, dobrze, idź już, patrz, twoja dziewczyna już na ciebie czeka! - facet w dredach tylko pokiwał głową, mrugnął porozumiewawczo i zniknął z powrotem w budynku. Shizuo zerknął na ulicę, a ujrzawszy znajomą figurę zbliżył się szybkim krokiem.
- Yo, nie wiedziałem, że tu jesteś. Tom-san zwolnił mnie wcześniej.

- Co? Coś nie tak? Myślałem, że będziesz chciała spędzić ze mną trochę czasu - uniósł brew w zdziwionym geście i poprawił ciemne szkła. Wyglądał przy tym na spokojnego, jak wskazywało jego imię... cóż, pozory mylą.

- Co? Ah, tak, jasne. - uśmiechnęła się, a przynajmniej taką miała nadzieję. Niezbyt dobrze wychodziło jej krycie się ze swoimi emocjami, a już na pewno nie przed nim. Znali się jak dwa łyse konie. - Tylko jakoś tak... - Ech, nie ma już co próbować odgrywać teatrzyku. Jęknęła zbolałym głosem - Taaak, wiem, spiczniała jestem dziś, jak nie ja!

- No, jesteś. Dlaczego? W końcu to Walentynki. - wyciągnął papierosa i zapalił go, zaciągając się. Wydmuchał dym i spojrzał na nią kątem oka. - Chciałem cię wziąć do Rosyjskiego Sushi albo coś takiego, ale nie narzucam...

Borze, tego jeszcze tylko brakowało, żebyś mi się narzucał. Nigdy tego nie robisz, kotuś.
Chwila, czemu właśnie nazwała go kotusiem? Do reszty ją pojebało?
I czemu musisz tak kurewsko dobrze wyglądać z tym fajkiem? *q*
Moment... Serio system zaczął się jebać.
Odchrząknęła, modląc się, aby głos nie wymknął się spod kontroli i nie stał się piskliwy jak u jakiegoś ptaszydła - Właśnie dlatego. Bo to Walentynki. Rożowo mi i tak dalej. - wykonała gest imitujący odruch wymiotny - Ale sushi nie odmówię. Ważne, że to nie ja będę płacić~

Roześmiał się lekko.

- Dobrze więc, porywam cię na sushi, moja droga.
I poszli.

~***~

Simon powitał ich gromkim okrzykiem, ale Shizuo zignorował go z pulsującą żyłką i jak najszybciej złożył zamówienie. Skryli się w najustronniejszym miejscu, żeby mieć święty spokój.

- Więc jak ci minął dzień? - zaczęła od standardowego pytania. Aż zanadto zwyczajnego w mniemaniu jej towarzysza spodziewającego się po niej czegoś oryginalniejszego. Tymbardziej zaskoczyła go tak oczywistym pytaniem.

- Hm, te skurczysyny nadal nie moga nauczyć się płacić na czas, dlatego nie narzekam na brak zajęcia. Dziś było wyjątkowo dużo takich. - odparł, zerkając w stronę lady. Simon już nadchodził z ich zamówionym żarełkiem. Na szczęście już nic nie mówił. - No, a u ciebie? Nie uprzedziłem cię, że wcześniej skończę, bo to miała być niespodzianka.

- Serio? - uniosła brwi (nigdy nie udawało się unieść tylko jednej, niech to szlag), z czego zaraz zrezygnowała na rzecz zmarszczenia ich. Jednocześnie nie potrafiła powtrzymać uśmiechu, kiedy lico blondyna zaróżowiło się nieznacznie. - Od kiedy to Pana Mlecznego Pacyfistę stać na takie idee jak niespodziewajki~?

- Ej, to chyba oczywiste, że w Walentynki robi się takie rzeczy. - burknął, przeżuwając sushi. - Zresztą... Aż tak nienawidzisz tego dnia? Przecież to, tak jakby, nasz dzień.

Aww, jaki on słodki, kiedy mówi o uczuciach~ Taki nieśmiały ♥

- Nasz? Niby od kiedy~? - drażniła się z nim, pragnąc usłyszeć z jego ust jak najwięcej, a tym samym zyskać tyle samo fantastycznych obrazków jako wspomnień.

- Od kiedy? Czekaj, hm... Od jakiegoś roku. - powiedział po prostu.

- Ech... - przeliczyła się, wymagając od niego nazbyt wiele. - Mniejsza z tym. Skoro mówisz, że to... e... - zawahała się krótką chwilę - 'nasz' dzień, to już nie wygląda to tak źle. Ale sam przyznasz, te wszystkie przesłodzone raburabu pierdoły są nie do zniesienia, mam rację?

- Masz. Ale sushi nie jest raburabu, tylko 'ai' - uśmiechnąl się do siebie, chociaż jego żart nawet nie był żartem, tylko nie wiadomo czym.

- Dooobra... Nie wnikam. - zabrała się za pałaszowanie swojej porcji, nachylając się nad nią najniżej, jak tylko mogła, nie przejmując się wpadającymi do jedzenia kosmykami włosów - Mam wrażenie, że jest odrobinę smaczniejsze? - spytała bardziej siebe niż Shizuo.

 - No, faktycznie. Ciekawe czemu? Simon się poprawił? - co za tępota, serio.
Przewróciła oczami, ale już się nie odezwała. Skupiła się na konsumpcji, czując, że zaraz osiwieje, a zaraz potem wyłysieje.
- Masz coś na twarzy. - wyciagnął rękę i starł nieistniejące okruszki z ust _____. Whoah...
- Uhmm... Dzięki? - uznajmy, że tego nie było, ok? Fuck, bujda, nie nie było. Ostatnimi czasy częstotliwość takich incydentów wzrastała z zastraszającą szybkością. Nie żeby miała coś przeciwko, ale to jednak trochę krępujące, nie!? Zwłaszcza że Shizuo nic sobie z tego nie robił.
- Nie ma sprawy - uśmiechnął się uśmiechem, który roztapiał lód i rozgrzewał najzimniejsze zakątki... ale dłoni nie zabrał.
- Ekhem... - spąsowiała, nie musiała tego widzieć, aby zyskać stuprocentowa pewność - Mogę jeść? - kurde, jak bardzo musiała być głupia, rezygnując z tej delikatnej pieszczoty na rzecz żarcia? Nie, to nie to. Zwyczajnie tchórzyła. Brawo, _____ -,-"
- Pewnie. Nie przeszkadzaj sobie. - podrapał ją za uchem, jak jakiegoś kota.
- Uhm. - potaknęła tylko, lecz apetyt na sushi minął. Teraz pragęła czegoś zupełnie innego. Shizuo zaczął sie przybliżać, co bylo dość ryzykowne w gronie ludzi. Ale walic to, ich dzień! Niestety...
- Sizuło, świntuszeeek. Takie rzeczy, w domu rób. W restauracji, prywatności braak.

Oczywiście. Rosyjski Murzyn zawsze psuje zabawę, pamiętajcie!