my:snippets ~Aomine Daiki~ Murzyńska nostalgia

Yaaay~• Yuki wstała, yaaay~

Hasamy skrobać ^^

Co do poniższego wycinka, jego autorem też jest Yuki. Moja kochana Yuki będąca Aosiem speszjal for ja x Wy♡ ten snip mnie rozjebał totalnie, w sumie nawet o nim zapomniałam ^^; ale tytuł mi się udał, Aosiek może nie jest tu sobą, ale nie o to chodzi w wycinkach~ 

Nostalgiaaa... za oknem słyszę ptaszki i wyobrażam sb penisy Kiseki no Sedai ze skrzydełkami ^^ ach, ta wiosna. Prawie xD

Miała być historia gatunku, nie chce mi sie ._. 

Do zob ^^

my:snippets ~Aomine Daiki~

Murzyńska nostalgia

Szedł, czy raczej biegł na salę gimnastyczną. Był już spóźniony i zazwyczaj się tym nie przejmował, ale cóż... Czasy się zmieniają, ludzie także. Nic więc dziwnego, że wypowiadane stosunkowo całkiem niedawno przezeń słowa straciły datę przydatności. A wracając do spóźnienia, to nie był pierwszy raz, dziś kapitan na pewno zmyje mu za to głowę. Nie zamierzał się zbytnio przejmować, ale lepiej udać skruchę i potem znów płynąć na fali, niz mieć z tego powodu same nieprzyjemności. 

Nasz Aomine biegł i biegł korytarzem liceum Touou, nie patrząc zbytnio pod nogi. Z racji swojego wzrostu, a także karnacji i tak wszyscy omijali go szerokim łukiem, dzięki czemu nigdy na nikogo nie wpadał. Przeważnie.

W pewnej chwili zmartwiał, gdy wyrosła przed nim postać. Dosłownie wyrosła. Nie widział jej, nie miał jak zareagować ani skręcić. W ostatniej chwili przechylił się w bok, unikając kolizji, jednak przez to musiał się zatrzymać. Spojrzał na tego, kto zagrodził mu drogę... i zamarł. 

Była piękna. Nigdy nie widział tu tak pięknej dziewczyny. Właściwie w ogóle chyba nigdy takiej nie widział. Włosy miała rozwiane [bo przecież w szkole wieje halny XD], wydawały się miękkie i pachnące jak polne kwiaty, oczy błyszczały, ale zdawały się w ogóle go nie zauważyć. Och, jakże pragnął, by na niego spojrzały. Ale ona najwyraźniej w ogóle nie spostrzegła, co się wydarzyło. Pogrążona w swoim świecie, odległa, wyniosła.

Aomine uznał, że Imayoshi już przestał się liczyć [jakby liczył się w ogóle ._.] Nie musiał juz biec. W końcu miał teraz wazniejsze rzeczy do załatwienia.